Zuidoost-azië

Op de foto zie je Thaise olifanten die feestelijk zijn versierd. Ze lopen voorop in een religieuze optocht. In de cultuur van Thailand speelt de olifant een belangrijke rol. In de godsdienst komen ze voor in verhalen, waarin ze worden geëerd om hun kracht en wijsheid. Ze zijn afgebeeld op de vlag, op munten en op tempelbeelden. Het enorme dier was geliefd bij rijke mensen die zich op de rug lieten vervoeren.
Maar de rol van de olifant is de laatste jaren sterk veranderd. Dat blijkt uit het verhaal van Aran. Elke avond is hij met zijn olifant Sri Prae in het centrum van Bangkok, de hoofdstad van Thailand. In zijn slurf houdt Sri Prae een zakje met rietsuikerstengels. Toeristen kunnen die kopen en aan de olifant voeren. Zo verdient Aran zijn geld. Diep in de nacht verlaat hij het centrum en gaat naar een buitenwijk waar hij en Sri Prae op een braakliggend stuk land leven.
Aran is een mahout. Dat Thaise woord betekent ‘olifantentrainer’. Hij komt uit een familie van mahouts; ook zijn vader en grootvader werkten met olifanten. De krachtpatsers van het oerwoud werkten in de tropische bossen bij het verslepen van boomstammen. Toen de houtkap verboden werd, raakten veel olifanten ‘werkloos’. Sommige mahouts trokken met hun olifant naar de stad in de hoop op een beter leven. Ook door de snelle ontwikkeling verliezen olifanten hun baan. In het moderne Thailand heb je meer aan een snelle, wendbare bestelauto. En die heeft genoeg aan wat brandstof, terwijl een olifant elke dag meer dan 200 kilo voer nodig heeft. De modernisering betekent het einde van een duizenden jaren oud cultuurkenmerk van Thailand.